Lezers van Dichter van de droge naald vinden het boek meeslepend en boeiend. Een paar voorbeelden:

‘Knap dat deze [oorlogs]geschiedenis als rode draad genoeg ruimte liet voor zijn biografie vanuit het kunstenaarsperspectief’ –

‘Het hoofdstuk Sobibor deed mij huilen. Zelf ben ik in 1944 geboren en heb enige joodse vrienden gehad met ook veel verhalen’

‘Een bijzonder portret, goed en liefdevol geschreven’ – (Edith Vroon, Linnaeus boekwinkel)

‘Ik heb het bijna in één adem uitgelezen: een lekker weglezende levensgeschiedenis van een boeiende man’ – (Paula Hulsbosch)

‘Je hebt Frank neergezet zoals hij was, zoals ik me hem herinner in ieder geval. In al zijn complexiteit en met zorgvuldige aandacht voor zijn wat wiebelige kunstenaarschap. De fotoselectie ondersteunt je verhaal treffend’ – (Laurien Sneep)

‘Het boek is heel goed geschreven, ja met een literaire hand. En je wordt er meteen een wereld mee ingesleurd. Zeer goed gedaan’ – (Peter Nijssen, uitgever De Arbeiderspers)

‘Je moest concurreren met De ondergrondse spoorlijn en met Weerwater van Renate Dorrestijn. Maar jouw boek won glansrijk… eenmaal begonnen aan het verhaal over Frank, liet het me niet meer los. (…) Ook de omgeving wordt nauwkeurig geschetst. Hierdoor bevind ik me dan in die kroeg, ruik de geur, en proef de sfeer. Wat knap!’ – (Mary van Houten)

‘Het boek geeft een levendig beeld van het snel veranderende, naoorlogse Amsterdam. Auteur Rineke van Houten zit voor een biograaf onverantwoordelijk dicht op de huid van haar onderwerp. Maar wat geeft ’t als dit zo’n meeslepend, evocatief en empathisch boek oplevert?’ – (Erik Hoekstra, boekhandel Broekhuis in Hengelo).

(Foto home page: De tweejarige Frank met zijn vader Guus Lodeizen in het Oosterpark, pinksteren 1934)